Lesgeven op Curaçao

De eerste weken op stage zitten er al op. En opeens gaat de tijd wel snel. Als we een dag naar stage moeten, gaat de wekker om tien voor zes. Dan maakt het niet uit hoe laat je gaat slapen, het is altijd net te vroeg om op te staan. Rond half zeven moeten we in de auto, zitten. Doe je dat niet, dan kun je met gemak een half uur doen over een stukje wat eigenlijk maar vijf minuten zou hoeven duren. Vaak zet Jana mij af op school en dan ben ik drie kwartier te vroeg. Samen met alle andere docenten uit Nederland zit ik te wachten in de lerarenkamer totdat het tijd is. Langzaam druppelen de Antilliaanse docenten ook binnen en kan de lesdag beginnen. Op maandag, donderdag en vrijdag geef ik vier uur per dag les op het dr. Albert Schweitzer College. Aan een eerste klas TKL, tweede klas TKL en derde klas TKL. Het niveau is, zoals ik in mijn vorige blog ook al schreef, een beetje te vergelijken met het Nederlandse vmbo-t. We gebruiken hier namelijk ook gewoon Nieuw Nederlands t/havo boeken. Van alle kanten hoor ik dat het er hier op Curaçao vast wel heel anders aan toe gaat dan in Nederland. Voordat ik naar het eiland kwam, kon ik me hier weinig bij voorstellen. Nu ik al een paar weken rondloop op mijn stageschool en een aantal lessen heb gegeven, snap ik wat men bedoelt. Natuurlijk komt het idee van onderwijs overeen met wat er in Nederland gebeurt. Daarnaast wordt er de leerlingen dezelfde lesstof aangeboden als in Nederland. Bijvoorbeeld leesteksten over wolven in Nederland en Duitsland. Dat is voor de leerlingen hier best een ver-van-hun-bed-show. Toch zijn er genoeg dingen wel echt anders hier op Curaçao dan in Nederland. Laten we beginnen bij de faciliteiten die we in Nederland (vaak) hebben. Op mijn school heb ik tot nu toe één digibord zien hangen. In de rest van de lokalen hangen krijt- en whiteborden. Iets waar we in Nederland ons weinig meer bij voor kunnen stellen. Daarnaast is er geen WiFi op school. Zowel voor de leerlingen niet, als voor de docenten. En ja, dat is behoorlijk wennen. Ik kan mijn laptop niet gebruiken, maar kan ook niet tussendoor even mijn appjes bekijken of Instagram bijwerken. Dan heb je natuurlijk het weer, ook niet geheel onbelangrijk. Met deze warmte is lesgeven toch een stukje vermoeiender dan in een lekker fris klaslokaal met goede airco. Door de warmte staan alle ramen en deuren van het lokaal open. Daarnaast draaien de waaiers die aan het plafond hangen op volle toeren. Dat alles zorgt voor een hele hoop rumoer. Als docent moet je harder praten, zodat leerlingen je verstaan. Daar komt bij dat leerlingen niet hard praten én een behoorlijk accent hebben. Dit zorgt ervoor dat je als docent behoorlijk wat moeite moet doen om je leerlingen te kunnen verstaan. Als laatst ben ik, als beginnend docent in een ander land, continu bezig met wat en hoe ik iets zeg. Ik praat redelijk snel en moet mijn tempo hier nog beter aanpassen dan in Nederland. Daarnaast moet je echt je woordgebruik aanpassen aan de leerlingen. Alles bij elkaar opgeteld, resulteert er in je na een blokuur les (anderhalf uur) even op adem moet komen.

Nog een leuk weetje: er wordt op mijn school gebruik gemaakt van SOM als leerlingvolgsysteem. Echter, om de aanwezigheid van leerlingen bij te houden en huiswerk te noteren, wordt een klassenmap gebruikt. Hierin schrijft de docent elke les op welke leerlingen er niet waren, wat er die les behandeld is, wat het huiswerk voor de volgende les is en eventuele bijzonderheden. De klassenoudste zorgt ervoor dat deze map van lokaal naar lokaal gebracht wordt.